↔ 33,57km ─ ↑↓ 398m
Percentage verhard: 65%
Startplaats: Parkeerplaats bezoekerscentrum Duinpanne, De Panne
Aankomst: Parkeerplaats Rue du Boernhol, Coudekerque-Branche
Vervoer: Wagen
Hike: Chantal V., Christa D., Nele V., Gudrun J., Iannis G., en Wandel Mee Met Mij
Het is nu al enige tijd geleden dat ik de GRP Audomarois afstapte, het is dus tijd voor een nieuwe route. Al enige tijd heb ik de GR120 du Litoral voor ogen. Het is een bekende route die de Opaalkust aandoet en tevens de E9 volgt. De route start in De Panne en eindigt in Le Tréport waar Normandië begint. De route werd in 2022 flink onder handen genomen en dit resulteerde in een nieuwe topo-gids. Deze topo-gids heb ik uiteraard in huis gehaald. We spreken af in Coudekerque-Branche op de parkeerplaats die gelegen is op Rue du Boernhol, ‘Whats in the name’. Ik ben wat zenuwachtig want we verwachten vandaag een nieuw gezicht en wat voor één! Iannis wandelt vandaag met ons mee en hij is vooral bekend onder de GR-stappers als ‘De Wandelman’. Hij is net als ik een blogger die verslag uitbrengt van zijn wandelingen langs GR-paden. Voor hem is het vandaag ook een primeur want hij stapt voor het eerst mee met meerdere mensen. Iannis, bij deze, ik begrijp je volkomen! Solo wandelen is een hele aparte ervaring, een waar ik zeker van kan genieten. Maar mensen inspireren om mee op stap te gaan en het trage reizen te laten ontdekken blijft mijn drijfveer. Ondertussen zijn alle bekende gezichten gearriveerd en kunnen we op pad richting het bezoekerscentrum De Duinpanne.
Na een twintig minuten rijden komen we aan in De Duinpanne, we strekken de beentjes, spannen onze schoenen en schuiven enkele wandelstokken uit. Via een aanlooproute die zich een weg baant door een concessiewijk komen we aan bij het monument van Leopold I. Om de nieuwsgierigheid op te wekken stel ik meteen de vraag wie deze glad geschoren man is. Tot mijn verbazing, en dit bedoel ik niet verkeerd ‘grinnik’, weet iedereen het antwoord te geven. De geschiedenis is toch nog niet helemaal verloren. Nele weet ons te vertellen dat enkele jaren geleden het sabel gestolen werd en dat ze deze tot op heden nog niet terug gevonden hebben. Het goede nieuws is dat de man een nieuw sabel aangemeten kreeg.
“Op 16 december 1790 wordt in het Beierse Coburg Leopold Joris Christiaan Frederik geboren. Hij is de zoon van Zijne Hoogheid Franz, Hertog van Saksen-Coburg-Saalfeld. In het jaar 1806 wordt het hertogdom bezet door de troepen van Napoleon. Leopold verblijft in Parijs en wordt een opvallende personaliteit aan het keizerlijk hof. Hij wijst een aanbod van de Keizer af om vleugeladjudant te worden. Nadien neemt hij deel aan de campagnes tegen Napoleon. Op 21 juli 1831 legt Leopold de eed af als eerste Koning der Belgen. Hij zal het overgrote deel van zijn regering wijden aan de consolidering van de jonge staat. Op 2 augustus 1831 valt het Nederlandse leger het opstandige België binnen. Het is slechts door de tussenkomst van de grote mogendheden dat de nieuwe staat wordt gered maar het land komt er verzwakt uit. Het verliest grondgebied en moet Nederland tolrechten betalen voor de scheepsdoorgang op de Schelde. Beter bekend onder ‘Het Verdrag der XXIV artikelen’. In het jaar 1848 verjaagt een Republikeinse Revolutie Louis-Philippe van de Franse troon. Die Revolutie deint uit over heel Europa maar België blijft gespaard. Dit heeft België vooral te danken aan de diplomatieke inspanningen van Koning Leopold I. Op 10 december 1865 sterft de eerste Koning der Belgen.”
Het gaat verder via het strand en na een dikke kilometer gaan we weer landinwaarts waar de duinen ons verwelkomen. Via het Ligusterpad trekken we het Natuurreservaat De Westhoek in. Dit stukje natuur ken ik nog van mijn avontuur op de GR5A. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat dit stukje natuur het mooiste stukje wild is aan onze kust. We wandelen bijna vier kilometer door deze pracht en praal. We houden ook even halt aan enkele uitkijkpunten, inderdaad de hoog(s)tepunten van De Westhoek. Helaas is de officiële route van de GR120 nog steeds niet gemarkeerd. Toch een blaam naar de vrijwilliger die dit stukje hoort te onderhouden. Maar met de zelf uitgestippelde GPX stappen we niet hopeloos verloren. Aan de Belgisch-Franse grens zien we de eerste markering van de GR120 dus kan ik mijn GPX even wegstoppen.
We zetten de eerste stappen over de grens en laten België achter ons. We stappen enkele kilometers langs het strand met aan onze linkerkant de Dune du Perroguet. We verlaten het strand en vervolgens ons pad op de dijk van Bray-Dune. Eerlijk gezegd een niet veelzeggende dijk op enkele mooie gevels na. We houden even halt aan een monument ter nagedachtenis van de twaalfde divisie van gemotoriseerde infanterie. Aan de hoek van Réserve naturelle de la dune Marchand houden we opnieuw halt want we vinden geen markeringen meer. Blijkbaar moesten we enkele honderden meters eerder links inslaan. Maar dan hadden we het infobord van Opération Dynamo mai-juin 1944. Het is een infobord over enkele gezonken schepen die bij laag water te zien zijn. Helaas is het vloed en liggen de wrakken enkele tientallen centimeters onder het wateroppervlak. Aan de ingang van het natuurreservaat pikken we terug in op de route en spotten we weer enkele markeringen.
“Het monument van de twaalfde divisie van gemotoriseerde infanterie herdenkt de helden die hier aan de kust vochten tegen de Duitse bezetter in 1940. Er worden nog enkele momenten uit het verleden herdacht. Het Franse slagschip Étendard was één van de tien slagschepen van de Branlebas-class. De driehonderd ton wegende schepen werden in 1899 gebouwd voor de Franse Marine. De Étendard werd tot zinken gebracht door een Duits schip op 25 april 1917. Van de tien slagschepen overleefden er acht schepen de Eerste Wereldoorlog maar deze werden in de jaren twintig volledig gestript. De Branlebas voer op een zeemijn en zonk op 30 september 1915. Ook een torpedoboot die tot zinken werd gebracht, wordt op het monument herdacht. Ze werd tot zinken gebracht door een zeemijn op 30 mei 1940 tijdens Operatie Dynamo, de evacuatie van Duinkerke.”
We stappen door de begroeide duinen van Marchand. De sleedoorn staat volop in bloei dus de lente is in het land. We beklimmen een uitkijkpunt en nemen een pauze, van korte duur want er staat een gure wind. Wanneer we verder stappen, komen we de eerste bunker tegen. Aan het einde van het domein beklimmen we een stuifduin en krijgen we zicht over Camping de la Flechelle. Zo komen we aan in het centrum van Zuydcoote, bekend om zijn batterij en vele bunkers in de duinen. We volgen Ligne de Dunkerque Locale à Bray-Dunes, een oude spoorlijn. We flankeren Ferme Nord en duiken het volgende natuurreservaat in. We stappen Réserve naturelle de la Dune Dewulf binnen en wandelen meteen de mist in ‘grinnik’. De markeringen zijn niet helemaal duidelijk dus ik haal de GPX boven. Na wat kaartlezen zijn we in ‘no time’ terug op het te bewandelen pad. Na een kilometer zandhopen lopen komen we aan een bunker die boven op een duin ligt. Ik ben nieuwsgierig en beklim als een jong veulen de duin om te bunker te inspecteren. Wanneer ik terug beneden kom voel ik me eerder een oude knol ‘grinnik’. Het gaat om een observatiebunker met mitrailleursnest. Even verder komen we uit aan het strand van Zuydcoote en wandelen we richting Leffrinckoucke.
“Ferme du Nord is geen kazerne zoals ik eerst dacht. Het is een enorme boerderij die in 1910 opgericht werd. De architectuur is typisch voor de streek, het zijn gelaagde gebouwen met rode baksteen en krijtsteen. De hoeve is opgesteld in een rechthoek, de voorkant is ongeveer honderd meter breed en ongeveer honderdzeventig meter diep. Het is een vrij uniek voorbeeld van een industriële boerderij, zowel qua omvang als qua werkwijze. Het vormde, samen met de andere twee traditionele boerderijen, een groot complex. Ze zijn opgericht met de bedoeling om het nabijgelegen sanatorium van voedsel te voorzien. De boerderij produceerde dierlijk voedsel en had zijn eigen slachthuis. Het sanatorium ligt in het verlengde van de boerderij richting het strand. Het werd ook opgericht in 1910. Bij de oorlogsverklaring in 1914 wordt het ziekenhuis, dat net achter het front ligt, hervormd tot militair hospitaal. Het wordt een belangrijk hospitaal in het rangeersysteem van de geallieerde troepen. Het hospitaal specialiseerde zich van 1914 tot 1918 in gas patiënten en deed onderzoek naar de front epidemieën zoals de Spaanse griep. Patiënten die hier het leven lieten, werden begraven op de militaire begraafplaats van Zuydcoote waaronder enkele Belgische soldaten.”
We wandelen langs het strand en staan te kijken naar het zeeschuim dat op het strand geblazen wordt. Het blijft een prachtig fenomeen en zeker als er zich bollen schuim ontwikkelen die daarna over het strand rollen. We stappen een kleine twee kilometer langs het strand en daar zijn ze dan de enorme bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Ze maken deel uit van Batterij Zuydcoote. Enorme blokken beton die afsteken tegen de duinen en overgenomen worden door de zee. Tussen de brokstukken vind ik nog enkele dingen die gebruikt werden tegen landingsschepen en dergelijke. Sommige bunkers zijn geraakt door een voltreffer en werden iets verder op het strand geblazen. De bunkers volgen elkaar op en voor we het weten stappen we de zeedijk van Leffrinckoucke op. De dijk is weinig3 zeggend op enkele mooie gevels na. Er is zelfs een mooie Barokgevel met een pinguïn als gevelornament. We stappen verder en komen voorbij een eerder grappige estaminet ‘Le Bonobo’. Het grapje dat ik maak ga ik jullie besparen ‘grinnik’. Iets verder komen we nog een grappig restaurantje tegen ‘Le Moule Rit’, als je daarover nadenkt is het best dat je mosselen lachen als je ze voorgeschoteld krijgt. Het einde van de dijk is in zicht, oef, leuk voor even maar te veel is te veel.
“Na het einde van de Frans-Duitse Oorlog van 1870-1871 werd besloten een serie versterkingen langs de Franse grens en kust aan te leggen. De Franse generaal Séré de Rivières zorgde voor het hoofdontwerp. Tussen 1875 en 1885 werden honderdzesennegentig forten, achtenvijftig kleine vestingwerken en tweehonderdachtenzeventig batterijen gebouwd. De Batterij van Zuydcoote ligt het meest westelijk en had als doel de belangrijke vaargeul ten oosten van de havenstad Duinkerke te beschermen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam de Duitse bezetter de batterij in gebruik als Batterie Malo Terminus. Het werd een onderdeel van de Atlantikwall. Veel betonnen bunkers zijn er bijgebouwd en de bestaande Franse gebouwen werden aangepast om te voldoen aan de Duitse eisen. Het terrein is in Franse staatshanden maar is vrij toegankelijk. Veel gebouwen zijn in slechte staat, dichtgemetseld of gevuld met zand. Op het strand liggen diverse Duitse bunkers die van de fundering zijn geslagen door explosies en door de erosie van de zee.”
We passeren nog een monument ter nagedachtenis van Operatie Dynamo en stappen via een wandel- en fietsbrug de havengeul van Duinkerke over. We stappen verder langs Esplanade du Général Louis Janssen en vervolgen ons pad langs Canal Exutoire. Via een herdenkingspark naderen we het centrum van Duinkerke. Het park bevindt zich op een oude vestingsite. Via enkele wijkstraten komen we aan de oude vuurtoren ‘Tour du Leughenaer’ en gaan we verder langs de jachthaven. Hier ligt een machtig schip ‘La Duchesse Anne’ hier kan de ‘Mercator’ in Oostende nog een puntje aan zuigen. Ik krijg het schip zelfs niet op de foto ‘grinnik’. We stappen lustig verder langs Église Saint-Eloi, langs Place Jean Bart, langs Place de la Gare, langs Pont Saint-Martin en langs Place du Palais de Justice. We steken Passerelle Saint-Martin over en via Canal Jonction verlaten we het drukke centrum.
“La Duchesse Anne werd in het jaar 1900 afgewerkt en ging te water onder Duitse vlag als Grossherzogin Elisabeth. Na vijfenveertig jaar komt er een einde aan het heisen van de Duitse vlag. Als oorlogsvergoeding wordt de Grossherzogin Elisabeth gekroond tot Frans schip en wordt tot op heden de Franse vlag gehesen. Het schip krijgt de naam La Duchesse Anne zodat het zeker Frans zou klinken. Jan Baert, ook bekend onder zijn Franse naam Jean Bart, werd op 21 oktober 1650 geboren in Duinkerke en stierf er op 27 april 1702. Jan was een moedig zeevaarder en een echte strateeg op zee. Hij slaagde erin zo’n driehonderdzesentachtig schepen te veroveren en een groot aantal daarvan plunderde hij, liet ze zinken of stak ze in brand. Hij kreeg daarom de bijnaam ‘De schrik van de Noordzee’. Hij diende een tijd lang onder admiraal Michiel de Ruyter en behaalde zijn grootste successen tijdens de Negenjarige Oorlog.”
We stappen verder via Canal des Moëres en Rue Ledru Rollin tot aan de E40 waar we de virtuele dertig kilmeter voorbij stappen. Via het groen en enkele Duinkerkse buitenwijken komen we aan Fort Louis dat we links laten liggen. Onze voetjes beginnen nu toch wat tegen te werken maar we bereiken de parking aan Rue du Boernhol. Nogmaals ik heb deze parking niet bewust voor de straatnaam uitgekozen ‘grinnik’. We wensen elkaar elk een goede terugreis en Iannis brengt ons terug naar De Panne.
Het was me weer een waar genoegen om met bekenden op stap te gaan maar evenzeer ben ik zeer te vree een nieuw gezicht te hebben leren kennen! Tot de volgende keer.
Comments