↔ 32,69km ─ ↑↓ 30m
Percentage verhard: 65%
Startplaats: Kloosterstraat, Sluis
Aankomst: Kerk, Bentille
Vervoer: Wagen
Hike: Fabian V. en WandelMeeMetMij
Vooraleerst een gelukkig Nieuwjaar aan mijn lezers. Mogen jullie nieuwe inspiraties opdoen via mijn blog en een jaar volle fantastische wandelingen beleven. Via ‘contact’ op de website kan je mij altijd bereiken om eens mee te stappen op één van de volgende etappes. Deze etappes worden vastgepind op de kalender. Ook op de Facebookpagina wordt er steeds een evenement geplaatst omtrent toekomstige etappes.
Het nieuwe jaar start ik met een nieuwe route. Ik heb ervoor gekozen om onze Noorderburen te bezoeken en de LAW11 aan te doen. Sommigen weten ondertussen dat ik eerst de provincie West-Vlaanderen wil inkleuren door alle lange afstandspaden af te vinken. De LAW11 kronkelt enkele kilometers door West-Vlaanderen in de omgeving van Lapscheure.
“De LAW11 loopt ongeveer parallel met de grens tussen Nederland en België. Ze start in het zuiden van de gemeente Sluis en eindigen doet ze in het witte stadje Thorn. De route is een lange afstandswandelpad van driehonderdtweeënzeventig kilometer lang. Langs het pad vind je de typische witte gietijzeren kegels die de grens aanduiden. Het Grenslandpad passeert ruim twintig van deze grenspalen maar dit zijn niet de enige kenmerken die de grens bepalen. Hier en daar zijn er ook sporen van oude grenspalen Noordelijke Nederlanden en Zuidelijke Nederlanden. In 1830 scheurt België, een deel van de Zuidelijke Nederlanden, zich af en wordt het onafhankelijk verklaard. In 1843 worden driehonderdachtentachtig grenspalen geplaatst. Deze zijn allemaal genummerd. Op het drielandenpunt in Vaals staat nummer 1. Enkele palen zijn door de tijd verplaatst of zelfs verdwenen. De grenspaal in Zeeuws-Vlaanderen nabij Retranchement draagt het nummer 369.”
Ik spreek af met Fabian V. om met hem dit pad af te stappen. We spreken af in Bentille, ons eindpunt van vandaag, en rijden naar de Kloosterstraat in Sluis. Hier kunnen we gratis parkeren. We startten eerst met een aanlooproute omdat de parking in het noorden van Sluis ligt en de startplaats van de LAW11 in het zuiden. We bewandelen een groot deel van de oude vestingen van Sluis en even later staan we aan het beginpunt van de LAW11. Op de kaart lijkt de aanlooproute, drie kilometer, op een half zonnetje.
“De Steenen Beer, ook wel de Westpoort of Brugse Poort genoemd is de bekendste stadspoort. Deze werd gebouwd tussen 1444 en 1456 door de meester metselaar Hendrik Timmerman. De versterkte stadspoort deed dienst als hoeksteen van de vestingwal die Sluis moest beschermen tegen de aanvallen van heel wat legerbenden. De versterking heeft heel wat zware aanvallen vanuit Brugge te verduren gekregen. In 1587 werd de versterking bij de belegering en inname van Sluis door de hertog van Parma verwoest. In de jaren 1960, -70 en -90 vonden er restauraties plaats. De Steenen Beer bestond ooit uit onder andere een manschappenzaal, wapenzaal, wenteltrap, opslagruimte en kruitmagazijn.”
We komen aan het ‘officiële’ beginpunt van de LAW11 langs het Kanaal Brugge – Sluis. Na een kilometer langs het water te hebben gestapt, komen we de Streek-GR Uilenspiegel tegen. Ze volgt ons nog een kilometer tot aan veerpont Kobus. Fabian laat het werk aan mij over dus zwengel ik aan het wiel, traag maar gestaag komen we aan de overkant. Hier gaat de Streek-GR verder richting Hoeke maar deze laat ons zeker niet alleen want de GR5A vervoegt ons vanaf hier. Via kreek ‘Het Geleed’ en enkele bunkers van de ‘Holland Stellung’ gaat het verder naar Lapscheure.
Via de Zeedijk en de Pannepolderstraat schampen we langs Lapscheure. Vanaf hier begint de wind aan te sterken en krijgen we de eerste druppels in onze nek geblazen. Even langs de E34 en dan terug de barre velden tegemoet. Na de virtuele kilometerpaal nummer zeven gaat het naar rechts en moet er geploeterd worden. De stapsnelheid wordt gehalveerd en het wordt opletten om niet uit te glijden in de dikke blubber. Via een weide kunnen we onze schoenen ontdoen van de bruine brij maar hierdoor is onze broek weer nat door het hoge gras. Fabian vertelt me zelfs dat zijn schoenen lek zijn en de nattigheid voelt binnendringen.
Als we in Heille aankomen stopt het even met regenen maar de wind blijft guur. Het moet ongeveer vier á vijf graden zijn maar de gevoelstemperatuur ligt rond het vriespunt. We passeren het gekende Karnemelkstraatje en slaan de Ezelstraat in. Nu gaat het richting Aardenburg maar eerst passeren we de Stierskreek en het mooie landhuis De Elderschans. Via het prachtige park van het landgoed komen we uit op de Herendreef die ons begeleidt naar Aardenburg. Eenmaal aangekomen in de oude vestingstad is het er verrassend doods. Het lijkt wel een oorlogszone, geen kat op straat en alle etablissementen zijn gesloten. We besluiten om te schuilen onder de Kaaipoort en verorberen daar onze ‘stuten’.
“De Elderschans werd in 1604 aangelegd, samen met de Olieschans, ter verdediging van Aardenburg. Ze lag aan de zeearm het Platvliet. In 1673 werd het fort gesloopt en in 1728 was de schans in het bezit van Hendrik de Beaufort en zijn echtgenote. Zij verkochten deze in 1729 aan Petrus Adrianus van Affelen die burgemeester was van het Vrije van Sluis en hier een buitenplaats stichtte. In 1841 waren er vijf eigenaren. Eén daarvan was Pieter Christiaan Jacobus Hennequin, deze wist in 1885 de Elderschans geheel in eigendom te krijgen. Hij liet toen een landhuis bouwen dat ontworpen was door Jan Adriaan Frederiks in Eclectische stijl. Het werd gebouwd op het punt waar twee lanen, die al in de 18e eeuw waren aangelegd, elkaar kruisten. Het park werd heringericht. Nadat hij gestorven was, heeft zijn echtgenote Wilhelmina Johanna van Oostenwijk Stern er nog een poos gewoond. In 1915 vertrok zij naar Hilversum en in 1919 verkocht zij het landgoed.”
We stappen verder zonder het centrum te bezoeken, wederom jammer dat de LAW11 dit centrum links laat liggen en de GR5A gewoon volgt. We wandelen verder over de Zuidelijke vesten van de stad en langs de Algemene Begraafplaats Aardenburg. Via een wijk gaat het verder door een weiland waar we de eerste opstapjes tegen komen. We volgen het pad langs de Rondweg Aardenburg die we iets verder moeten oversteken.
We laten Aardenburg achter ons en begeven ons naar de bekende weilanden waar de Biezenkreek zich in het midden gesetteld heeft. De kreek geeft geen kronkelende indruk maar eerder een loodrecht aanzien. We besluiten nu om alle opstapjes te tellen zodat we alle discussies hierover kunnen sluiten, te beginnen met de eerste twee opstapjes in de grote weide net achter het centrum van Aardenburg. Na enkele kilometers zitten we al aan meer dan tien opstapjes. Fabian en ik hebben deze weides al eens overwonnen in de zomer en zijn het er over eens dat het in de winter toch meer afzien is. Waarschijnlijk komt het door het gure weer dat van geen ophouden weet na de wapenstilstand in Heille. De wind snijdt in het gezicht en het regent non-stop.
Aan de Valeiskreek steken we voor de voorlaatste keer de kreek over. Aan de boerderij met een aparte doch prachtige schuur steken we de kreek een laatste keer over, of dat denken we toch. We steken de Kerkweg over en vervolgen de kreek. Aan de virtuele kilometerpaal nummer eenentwintig en een half steken we de kreek opnieuw over en dit is meteen ook de laatste keer. Iets verder zie ik de grenspaal staan en hebben we de acht kilometer ‘weide hordelopen’ afgerond. We hebben twintig opstapjes geteld die we niet allemaal gebruikt hebben omdat de afspanning van sommige weides open was.
We komen aan het veerpont dat ons naar de overkant van het Leopoldkanaal moet brengen. Ik laat Fabian deze keer het werk verrichten. Het Leopoldkanaal is dan ook niet zo breed als het Kanaal Brugge – Sluis. Er rest ons nog vier kilometer tot in Bentille, via Sin-Jan-In-Eremo gaat het over betonwegen en deels verharde wegen naar ons eindpunt. Wanneer we in Bentille aankomen in de Bisdomstraat gaat het nog even door een kerkenwegel naar de Sint-Jansstraat. Hier nemen we afscheid van de LAW11 en begeven we ons naar de kerk van Bentille. Fabian kan niet wachten om zich op te warmen in de auto. Ik breng hem terug naar Sluis waar onze wegen scheiden tot we aan ons tweede avontuur beginnen langs het Grenslandpad. Hopelijk in betere weersomstandigheden.
Comments