Palingbeek Wandelroute

Palingbeek Wandelroute: 12,4km

Afgepeild door Westtoer in 1 richting. Inkorting op 7km.

Na mijn passage door het domein van de Palingbeek via de GR5A was ik bijzonder onder de indruk van dit geschiedenisrijke gebied. Ik heb toen ook onmiddellijk aan mijn vrouw laten weten dat we hier zeker eens een luswandeling moesten aanvatten.

De GR5A wordt dit weekend even ‘on hold’ gezet want het is gezinsdag en bovendien Valentijns weekend. We kiezen de Palingbeek Wandelroute uit, eenmaal aangekomen parkeren we de wagen op een gigantische parking die nagenoeg bijna leeg is. Het is misschien nog wat vroeg voor de meeste weekend wandelaars en misschien iets te koud door de schrale wind.

We beginnen aan het ontmoetingscentrum Palingbeek dat in deze tijden de deuren gesloten houdt. We zoeken naar zeshoekige bordjes met groene belettering ‘Palingbeekroute’ en dalen af via trappen die behoorlijk glad blijken te zijn door de sneeuw die omgetoverd is in ijs. Als we beneden aankomen volgen we het Kanaal Ieper-Komen. Aan de houten brug houden we even halt om mijn nieuwe selfiestick uit te testen. Hier komt de GR5A op ons pad terecht en blijven we het kanaal een kleine kilometer volgen. De Palingbeek terug zien onder een wit kleedje geeft toch weer een ander zicht.

We slaan rechts in en klimmen de artificiële heuvelrug op tot we aan een wandelkruispuntje komen. Links van ons bevindt zich een houten constructie met een adembenemend uitzicht over het Niemandsland en het Duitse Front, zo zagen de Britten en Canadezen het in de Eerste Wereldoorlog ook maar dan minder fraai weliswaar.

We gaan echter naar rechts door een houten poortje en wandelen via mooie vondelpaden door het gebied die de naam Crater Wall ‘The Bluff’ gekregen heeft. Je wandelt hier effectief tussen de mijnkraters die nog steeds niet veranderd zijn sinds die laatste ontploffingen. We verlaten het gebied aan een kiosk met de nodige historische informatie. Hier kan je een film bekijken van ongeveer een kwartier waar je de details van de oorlogvoering te weten komt.

Via de kiosk wandelen we verder langs het Duitse Front omzoomd door een Meidoornhaag, wat een grillig zicht! Het laat je toch even stilstaan (zeker door de vriestemperaturen en de schrale wind vandaag) bij het leed dat zowel Duitse en geallieerde troepen hebben moeten doorstaan. Iets verder via het Duitse Front komen we opnieuw een poortje tegen naar links. We betreden het Niemandsland en steken over naar het Brits/Canadees Front. Hier liggen de Fronten naar ruwe schatting maar 35m uit elkaar, ik heb er bijna geen woorden voor denkend hoe kort de gevechten soms op elkaar moeten gezeten hebben.

Via het Britse Front gaan we terug naar de heuvelrug en stappen we door het bosrijke gebied. We passeren het ASTRO-lab en de volkssterrenwacht met telescoop. We dalen terug af richting de Palingbeek en vervoegen ons weer op de GR5A. We komen aan een bekende sluis ‘Sluis7bis’, een fenomeen op zich en zeker met dat witte glazuur op de dikke sluismuren.

We steken de Palingbeek over en slaan links af. Hier komen we even samen met de Streek GR Heuvelland, deze streek GR staat zeker op mijn verlanglijstje. We verlaten het bosrijke gebied en komen uit in een weids landschap met zicht op boerderijen, struwelen, knotwilgen en hoogstam fruitboomgaarden. We komen terug op de GR5A terecht maar nu in de tegenovergestelde richting. We stappen nu richting de Spoilbank krater aan het uiteinde van het domein Palingbeek en bezoeken met alle respect het Brits/Canadees kerkhof ‘Spoilbank Cemetery’.

We stappen terug richting het domein en besluiten hier even een pauze in te lassen, hier kan je picknicken in een soort houten chalet. Toch even zalig zo uit die gure wind te zitten. Iemand heeft hier de plaatselijke vogeltjes voorzien van mezenbollen en wij genieten van de gezellige drukte. Tijdens het eten spotten we onder andere Koolmezen, Pimpelmezen, Kuifmezen, Merels en enkele Roodborstjes. We besluiten om hen de rust te geven en wandelen verder, zo komen we aan een GR-wandelboom op een kruispunt van wel drie GR-routes; GR128, GR5A en GR131. Die laatste staat als volgende op het menu nadat ik terug in Brugge arriveer via de GR5A.

We volgen de GR128 en 131 tot we iets verder links inslaan via een soort kinderboerderij. We komen uit aan de Verbrandemolenstraat die we schuin oversteken. Na enkele meters komen we aan bij een pracht van een kerkhof (First D.C.L.I. CWGC Cemetery The Bluff), deze wordt getypeerd door twee prachtige Zilverberken. Ook hier brengt mij vrouw een bezoekje terwijl ik aan de poort wacht met onze viervoeter Poncho die zich als een dolle rolt in de sneeuw.

Iets verder komen we nog een prachtig kerkhof tegen en met alle respect verdienen deze helden deze rustplaatsen voor 600000%. Dit keer is het Hedge Row Trench CWGC Cemetery. We vervolgen onze weg naar links waar we terug op de GR128 en 131 komen. Via een lange laan, omzoomd door grote Witte Abelen, zien we links in de verte nog een kerkhof liggen (Woods CWGC Cemetery) we laten deze links liggen en zetten onze weg verder door het Molenbos. Iets verder komen we dan een juweeltje tegen waar ik toch even stil van wordt. De Land Art-installatie “CommonWealthRemeberMe”, een kustwerk die alle 600000 helden eert die op Belgische bodem gesneuveld zijn in Wereldoorlog 1.

“Het grote oerei, dat tijdelijk midden in de zone van het niemandsland stond, staat opnieuw centraal. Uit het oerei rollen de beeldjes bijna als tijdens een geboorte. Het geheel vormt de wereldkaart waarbij alle continenten met elkaar verbonden worden. De beeldjes zelf vormen de sokkel. Ze ondersteunen elkaar, staan op elkaars schouders, de groten schragen de kleintjes. De nieuwe installatie bevindt zich in een groene zone, gelegen langs de oprit naar de parking in de Palingbeekstraat. Het niemandsland waar de installatie stond, is bestemd als natuurgebied. Het grote oerei kon niet permanent op deze locatie blijven staan.”

Hier kan je de wandeling inkorten maar wij zetten de route verder omdat er nog meer juwelen te bewonderen zijn. We wandelen langs de Palingbeekstraat tot aan het kruispunt met de Komenseweg. We steken schuin over en belandden opnieuw in het domein Palingbeek. We stappen richting de Caterpillar Crater en wanneer we daar aankomen vallen onze monden weids open van verbazing. Een enorm grote krater ontstaan door een dieptemijn, ik heb hier geen woorden voor. Dat deze oorlog enorm gewelddadig moet geweest zijn, wordt in dit domein toch erg duidelijk.

“In augustus 1915 startten de geallieerden met een ambitieus project. Eenheden van het Britse leger gespecialiseerd in tunnelwerken startten met het graven van een mijngang onder de Duitse stellingen. Deze gang werd vervolledigd door eenheden van de Canadese en Australische 'Tunnelling Companies'. Toen de mijngang - de ‘Berlin Tunnel’ genoemd - in oktober 1916 af was, leidde die naar twee mijnkamers. Deze onder de Caterpillar was gevuld met maar liefst 32 ton springstof. De andere onder Hill60 was gevuld met 24 ton explosieven. De tunnel was 427 meter lang en bevond zich op 33 meter diepte. Bij de start van de Tweede Slag om Mesen op 7 juni 1917 werden de mijnen om 10 over 3 's ochtends tot ontploffing gebracht. Dit resulteerde in grote kraters waaronder de Caterpillar.”

We komen aan in het gehucht Zwarte Leen, hier bevindt zich de bekende Hill60 waar de beide fronten op nog geen 10 meter van elkaar af liggen. Het geaccidenteerde terrein ligt er ook nog onaangeroerd bij, als we over de vondelpaden stappen krijg ik toch de krop in mijn keel terwijl ik me probeer in te leven hoe het hier aan toe ging tijdens de oorlog. We passeren er ook het monument voor twee FFI verzetsleden die hier hun rustplaats vonden tijdens de Tweede Wereldoorlog.

“Tijdens de Tweede Wereldoorlog gebeurde er iets ondenkbaar in het gehucht Zwarte Leen in de omgeving van Hill60. Een trein gevuld met materiaal en gevangenen, waaronder twee FFI verzetsleden stond er stil. Op zich niets abnormaal omdat treinen hier voorzien werden van een extra locomotief voor extra tractie. Maar er werden die dag schoten gehoord door omwonenden en even later werden twee lichamen gevonden in de spoorberm nabij Hill60. Pierre Marchant en Lucien Olivier waren twee Franse verzetslieden die naar gissing probeerden te ontsnappen of in opstand kwamen. Ze werden door SS-wachters neergeschoten en achtergelaten. De twee mannen werden eerst begraven in het dorp Zillebeke en later herbegraven in hun woonplaats La Madeleine in Frankrijk.”

We stappen terug via de Caterpillar Crater, die dienst doet als wandel rondpunt dezer tijden. Nu volgen we het spoor waar we hier en daar nog enkele kraters tegen komen. Het domein van de Palingbeek is zeer gevarieerd want we wandelen nu door een stukje heidelandschap tot we aan de Kasteelhoekstraat komen en rechts afslaan.

We steken de Komenseweg over en komen uit aan Sluis 6bis die niet zo spectaculair is als Sluis 7bis maar toch nog te bewonderen waard door de natuurlijke ijssculpturen aan de overloop van het kanaal. Er rest ons nog een anderhalve kilometer door bosrijk gebied tot we terug aan onze wagen arriveren.